Korkunun Kehaneti Murphy Yasası Üzerine
Korku, insanın en eski dili. Henüz kelimeler yokken bile vardı. Bir kıvılcım, bir gölge, bir ses — ve insan, en kötü olasılığa inanmayı öğrendi. Murphy Yasası tam da bunu söyler.
29 Eki 2025 - 22:49
YAYINLANMA
Korku, insanın en eski dili. Henüz kelimeler yokken bile vardı. Bir kıvılcım, bir gölge, bir ses — ve insan, en kötü olasılığa inanmayı öğrendi. Murphy Yasası tam da bunu söyler: “Bir şeyden ne kadar korkarsan, onun gerçekleşme olasılığı o kadar artar.”
Ama belki de bu yasa, sadece fiziğin değil, toplumun da karanlık mantığını açıklar. Korku, bulaşıcıdır.
Bir bireyde başlayan titreme, kısa sürede kolektif bir paniğe dönüşür. Bir toplum bir şeyi yeterince uzun süre “başına gelecekmiş gibi” düşünürse, o şey sonunda olur.
Ekonomik krizler, toplumsal çöküşler, savaş söylentileri — çoğu zaman birer kehanet olarak başlar, inançla beslenir, sonunda gerçeğe dönüşür. Yani Murphy, modern toplumun gizli peygamberidir: Ne kadar korkarsan, o kadar gerçekleştirirsin.
Bu durum sadece metaforik değildir; sosyolojik bir mekanizma taşır.
Korku, davranışları biçimlendirir. İnsanlar riskten kaçınmak isterken, tam da o riski büyüten davranışlar sergiler. Bankaya koşup parasını çeken herkes, ekonomik krizi yaratır. Kendini güvende hissetmeyen birey, daha çok silahlanır — ve toplum daha güvensiz olur. Murphy Yasası, aslında kolektif psikolojinin ironik bir özeti gibidir: Korktuğumuz düzen, kendi ellerimizle inşa ettiğimiz düzendir. Bu yasayı ironik bir karamsarlık olarak değil, bir uyarı olarak okumalıyız.
Çünkü korku, düşünceyle eylem arasındaki boşluğu doldurur. Toplum neye inanırsa, ona dönüşür. Eğer bir toplum sürekli “kötü bir şey olacak” duygusuyla yaşarsa, o kötülüğü sonunda üretir. Kehanet, kendi kendini doğrular.
Murphy, belki de bize şunu hatırlatır: Korkunun yönetilmediği yerlerde, kader manipüle edilir. Ve hiçbir iktidar, bu kadar güçlü bir yönetim aracını elinden kaçırmaz. Korku, düzenin en sessiz bekçisidir. İnsanlar korktukça itaat eder, itaat ettikçe korkularını haklı çıkarır. Belki de çözüm, korkmamayı öğrenmek değil, korkuya teslim olmamaktır.
Çünkü korku, sadece bir duygunun değil; bir toplumun kendini gerçekleştiren lanetidir. Ve Murphy’nin gülümsemesi, her zaman oradadır: Bildiğini sanırsın, korkarsın — ve olur. Olmasın.