Hiroşima.. Sessizliğin Yankısı
6 Ağustos 1945 sabahı, saat 08:15’te gökyüzü açıktı.
Hiroşima uyanmış, çocuklar okula, işçiler fabrikalara gitmişti.
Birkaç dakika sonra, insanlığın bildiği en büyük sessizlik şehre çöktü: Atom bombası patladığında çıkan ışık, gölge bırakmaya bile zaman tanımadan bedenleri buharlaştırdı.
Gökyüzünde bir anda siyah bir mantar yükseldi. Ardında ne sokaklar, ne evler, ne de insanlar kaldı. Sadece taşlara yapışmış siluetler…
Ve yanık tenin üzerine düşmüş bir yağmur: siyah, radyoaktif ve ölümcül. O gün 140.000’e yakın insan öldü. Hayatta kalanlar ise zamanın içinde dondu. Bombanın sesi dindiğinde, şehir suskun kaldı. Ama o suskunluk yankılanmaya devam etti: romanlarda, şiirlerde, resimlerde…
ve çocukların anlatamadığı rüyalarda. Hiroşima bir şehirden fazlası artık. O, hafızadır. İnsanlığın sınır tanımayan gücünün ve o gücün kontrolsüzlüğünün simgesi. Hatırlamak, o sessiz yankıyı duymakla başlar.