Omurga Transplantı

Omurga İmplantı şart mı? Tıp tarihinde omurga implantları, hastaların dik durabilmesi, ağrısız hareket edebilmesi ve hayat kalitesinin artması için geliştirildi. 1960’larda Dr. Paul Harrington’ın icat ettiği “Harrington rod” sistemi, skolyozdan kırıklara kadar pek çok omurga bozukluğunda devrim yarattı.

Titanyum ya da paslanmaz çelikten üretilen bu implantlar, omurgaya fiziksel dayanıklılık ve stabilite kazandırıyordu. Tıpta “omurga”, vücudun yükünü taşıyan temel yapıdır. Siyasette ise “omurga”, insanın ilke, duruş ve karakterinin simgesidir. Ve işte buradan itibaren iki alanın yolları kesişir.

Siyasi literatürde “omurgasız” tabiri, ilkesiz, sık sık fikir değiştiren, menfaatine göre parti veya pozisyon değiştiren kişiler için kullanılır. Tıpta omurga eğrilirse cerrah devreye girer; siyasette eğrilirse halk devreye girer… ama her zaman başarılı olamaz. Tıbbi implant, hastanın omurgasına çelik gibi bir kararlılık getirir. Siyasi implant ise hâlâ icat edilmedi. Çünkü sorun omurgada değil, “karakter dokusunda”dır. Bir politikacı, bugün savunduğu düşünceyi yarın inkâr edebiliyorsa, ona titanyum çubuk taksanız bile yine eğrilmenin yolunu bulur.

Bu tür siyasetçiler adeta “politik skolyoz” hastasıdır: duruş bozuk, yön değişken, istikrar sıfır. Cerrahın ameliyatı santim santim planladığı gibi, halkın da sandıkta “etik implant” yapması gerekir. Fakat ne yazık ki, bazı ülkelerde sandık sonrası kontrol muayeneleri yapılmaz; implant gevşer, siyasetçi yeniden kamburlaşır. Omurga implantı, tıpta hastayı ayağa kaldırır; siyasette ise metaforik olarak nadiren işe yarar. Çünkü çelik, kemiği düzeltir ama çıkarcılığı düzeltemez. Tıbbın çubuğu titanyumdan, siyasetin çubuğu ise halkın iradesinden olmalı. Yoksa omurgasızlık, yalnızca tıbbi bir sorun değil, toplumsal bir hastalık olmaya devam eder. Velhasılı.. Omurga her şeye gerekli! Olanı koruyabilmek önemli..