Çocuklarıma Ağıt!
Çocuklarım, Dün gece uyuyamadım.
Dün gece dünya da uyuyamadı.
Çünkü yanık bedenlerin kokusu binlerce mil uzaklıktan duyulur haldeydi.
Siz uyurken güvende, yaştaşlarınız kanlar içindeydi…
NEFRET… Kuvvetli bir duygu.
O kadar ki intikam duygularımı kaşımakta ve sanki ölümler yetmezmiş gibi bütün dünyayı yıkacak bir güç kazandırıyordu. Tehlikeliydi, çünkü gerçekler ile bağı kopartmaya ve aniden alınacak hakedişleri meşru çıkarmaya yetecek kadar gözlerimi kör ediyordu.
Nefret… Çok ama çok kuvvetli bir motivasyon. Sizi yokedenler kim olursa olsun sizin de onları yok etme isteğinizin orantısız gelişebildiği bir içgüdü. Ayakta ve sağkalım isteğinin en şiddetli formu. Beni her zaman şaşırtan şu oldu. Hitler’in soykırımın en aşağılık halleri ile yok etmeye çalıştığı bir ırkın, onların yanında olmuş bir etniğe de aynı duygular ile yaklaşması. Aslında barış’ın dilinden en çok anlayabilecek tarafların birbirine olan bu bitmek bilmez savaşları… Tarihi sıralamayı bilmesem bu duruma daha da şaşırabilirdim. Ama bilmek işimi kolaylaştırmıyor.
Size de ilginç gelmiyor mu? Avrupa’nın ortasında ölen bebek de ya da Gazze’de parçalanan çocuk da aynı duyguları yaşadı.
KORKU! Titreyen minik bedenler, anlamadan kapanan gözler, yapayalnız kalan boş eller korkutur. Babam oyun etmişti bana ben 5 yaşındayken. Elini tutup gözlerimi açıp ona sarılıyordum. İzmir Fuar’ı zamanı Lunapark sırasında bir oyun. Aniden saklandı. Arkadaki abi elimi tutmuş. Açtığımda gözümü babam yoktu başka biri. Korkudan avazım çıktığı kadar ağlamıştım. Babam da bu şakayı yaptığına bin pişman olmuştu. Babam yanımda yoktu. Korkmuştum. İşte aynı duyguyu kanlar içinde yaşadı çoğusu geçen gün!
Şaka değildi.
KORKU EVRENSEL! NEFRET BİREYSEL!
Ve bu iki duygu birbirine besliyor. Korkan öldürüyor!
Öldüren nefret ediyor! Kalan korkuyor. Kalan nefret ediyor. Nefret eden korkmamak için öldürüyor. Enerjiye gerek kalmadan. Devam eden ateşe atılan PETROL gibi…
Ham olsa da yanmaya devam ediyor.
Ya BARIŞ!? Onu ancak çocuklar yapabilirdi. Acımadı ki deyip, oyuna dönebilirlerdi.
Zerre garez hissetmeden…
Onları… Onları…öldürdük!
Ya Nazi Kamplarında ya hasta yatağında!
Onları tüm dünyaca… Onları… öldürdük! Ya gaz odasında ya bomba ile! Öldürmekten vazgeçmedik…