İlahi Rahmetin bütünsel akışı sevgidir

Sevgi, her varlığın ihtiyacı olanı alabilmesidir. Kimi zaman bir çocuğun hastalandığında şurubunu içmesi, kimi zaman bir çiçeğin yağmurla buluşması, kimi zaman da insanın ruhuna dokunan bir sözle şifa bulması… Görünür ya da görünmez her düzeyde, sevgi İlahi Rahmetin bir tezahürüdür.

Koşulsuz sevgi kutupluluğun ötesindedir. Ne yalnızca pozitifin ne de negatifin tarafındadır. Tıpkı termometredeki skalanın ötesinde duran görünmez bir hakikat gibi, insan aklının sınırlarını aşar ama kalbin merkezinde derinden hissedilir. Bu sevgi, yargısızdır, koşulsuzdur; varlığı olduğu gibi kabul eder, kucaklar ve ihtiyacını karşılar.

Hayattaki her şey İlahi Bütünlüğün yansımasıdır. Güneşin doğması, ayın geceyi aydınlatması, bir annenin yavrusunu koruması ya da toprağın tohumu büyütmesi… Hepsi aynı kaynaktan, İlahi Sevgi’den doğar.

Bu sevgi, yaşamın en saf hakikatidir. Biz farkında olsak da olmasak da her nefeste, her adımda bu rahmetin içinde yaşarız. Varoluşun özü sevgidir; tüm canlılar bu şefkat denizinde yüzer. Ve biz, kalbimizi açtığımızda yalnızca kendimizi değil, dokunduğumuz bütün yaşamı da şifalandırırız.

Sevgi, ihtiyaca rahmetle gelen görünmez bir eldir; koşulsuz, yargısız ve daima bütünleştiricidir.

Motto:

“Sevgi, varoluşun ilacıdır; ihtiyaca rahmetle gelen ışıktır.” ✨