Hane-yi Rahman
Bir odanın tam da ortasına atılarak kırılmış bir kristal bardak düşünün. Parçaları odanın her bir köşesine nasıl da dağılır. Öyle değil mi? Ya sonra... Asıl, o odada zarar görmeden yürüyebilmek için nasıl da dikkat etmek gerektiren bir durum ortaya çıkar... İşte, kalbimizde, odanın ortasına atılan o kristal bardak gibi, vücudumuzun ortasına yerleştirilmiş bir merkezdir. O merkez, hasar gördüğü zaman, tıpkı odanın ortasından yayılan o kristal cam kırıkları gibi, vücudun, her bir zerresinde etkisi görülür. Kalbi hasar gören insanlar, her türlü zararı verebilecek veya zarara uğrayabilecek durumdadırlar. Bu nedenle, hassas durumdaki bu insanlara karşı çok dikkatli davranmak, dikkat etmek gerekir.
Ey Can.... Kimseyi kırma... Sözden ağırı yoktur... Beden çok yükü kaldırır ama... Gönül her sözü kaldıramaz”... buyurur Mevlana Hazretleri (ks.) “İncitme, incittiğin yerden incinirsin” diye de ekler bir başka sözünde... Dostlar.. Kalp kırmamaya özen gösterelim... Kırmayalım ve kırılmayalım. Kırılanın tamiri güçtür. Biz en başında işi sıkı tutalım. Ancak, engellenemeyecek durum ve haller içinde isek, dikkatli olalım. En az zarar ile olayın üstesinden gelmeye çalışalım.
Bir iş, Allah için ise, tüm kâr ve zararına peki diyelim.. Allah için değil ise, hepsi kâr olsa vazgeçelim. Çünkü, asıl o zaman Allah için bir şey yapmış, onu tercih etmiş oluruz... Ve hakiki manada kâra geçeriz...
Dünya hayatı, iki nefes arasında geçen kısa bir zaman dilimi olduğuna göre, azı çoğa değişmeyelim. Sonsuzluklardakine talip olalım. İsteyene istediğini verip, biz en sevilmesi gereken ile gerçek sevgiliyle olalım... Şimdi, Alvarlı Muhammed Lütfu Efendi'nin neden kalp kırmamak gerektiğini en güzel şekilde ifade eden dizelerini sizlerle paylaşmak istiyorum... İnanıyorum ki... Bu dizlere hayran kalacaksınız...
Hazer kıl! Kırma kalbin kimsenin cânını incitme!
Esîr-i gurbet-i nâlân olan insanı incitme!
Tarîk-i ışkda bîçâre-i hicrânı incitme!
Sabır kıl her belâya, Hâne-yi Rahman’ı incitme!
Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!
Ehl-i irfânım deyü, her yerde bendin atma meydâna,
El elden belki üstündür, ne lâzım; uyma şeytâna,
Yakın olmak dilersen Hazret-i Hallâk-ı Ekvâna,
Cihanda tatlı dilli olması lâzımdır insâna,
Sevgi ve Saygılarımla...