Diriliş Hayallerimiz Çöpe Gitti, Kimi Suçlayalım?

Son kırk yılın bize yaşattıklarını yazının başında söyleyebileceğimiz bir Anadolu sözü ile ancak tarif edilebiliriz. “Allah’ın ondurmadığını (ihya etmediğini) Peygamber sopa ile kovalar”. Biz bu memleketin evlatları verdiğimiz milli mücadele sonrası kurduğumuz ve öncesinden getirdiğimiz tüm değerleri çok kısa sürede tükettik. Hele son kırk yılda yetişen nesillerimize bağladığımız umut tam bir hayal kırıklığı oldu.

Bosna’da, Kosova’da, Afganistan’da ve son olarak Irak’ta gizli ve açık nelere mal olduğunu bildiğimiz NATO Suriye’ye müdahil olacak ve bunu Türkiye olarak biz şiddetle destekliyoruz. Buyurun bakalım. Dostlar görüyor musunuz tüm ümitlerimiz teker teker yok oluyor. 12 Eylül 1980 de milliyetçiliği, 28 Şubatta  sol ve laikliği bu gün ise dindarlığı uğurluyoruz.

Mevcut hükümetin dayandığı sosyal ve felsefi temeller birer birer çöküyor. Fetönün kırdığı payanda bir tarafa Milli Görüşün kısmi payandası ve buna benzer her ne olursa olsun arkandayız diyen entelektüellerin Akif Emre’nin ölümü sonrası, onun  yaşadığı temiz hayat perspektifinde ortaya koyduğu turnusol gereği kendilerini silkeleyip asıl olanın dünya olamadığının belirmesi, beklenen şoku doğurmuşa benziyor. Şimdi bundan sonra asıl gömleğin değişip değişmeyeceği belli olacak.

Ak Partinin kaldığı tek payanda liberallerin güvenilmezliği bir kez daha ortaya çıktı. Her ne olursa olsun belki beraber çalışılacak iyi bir takım arkadaşı olabilirler ama ideal ve ülkü noktasında yürümek pek mümkün olmayacak.

Kökü ve tercih temelleri günlük değişmeyen  milletimizin şu sıra yaşadıkları, yeni bir diriliş umudunu yok sayıyor. Yedi düvelin acımasızca üstümüze çullanması karşısında üretemeyen bir hale düşmek onlarla uzlaşmayı en hafifi olarak önümüze koyuyor. Ama en azından bu onların tercihleri doğrultusunda olmamalı.

Ben ısrarla yazıyorum, bu günden sonra yaşayacağımız istemediğimiz olayların önlenebilmesinin şu an için tek çözümü lisede okulu kıran talebe formundan çıkıp önerisi olan tüm dinamiklerin Ak Partiye sahip çıkması. Öyle bir noktadayız ki bu gün yapılan tüm hatalar gelecek ömrümüzde başımıza gelecek olanların belirleyicisi olacak. Her ne olursa olsun karar vericileri tek başına bırakmadığımız gibi onların yanlış uygulamaları tercih etmesine mani olacak şekilde vazifeye talip olmalıyız.

Beklediğimiz dirilişi ve hayallerimizi çöpe atmamak yada bir yüz yıl daha beklememek için derhal pozisyon almamız gereğine inananlardanım. Şimdi dersi kırıp kaçma zamanı değil.