Çizmelerim

Annem çizmelerini tak dışarıda kar yağıyor ayakkabıların içine kar dolar diye uyardı. Annem bilmiyordu. Çizmelerimin altı delikti.Bakmamıştı ki kendi telaşından uğraşından dolayı benim ayakkabılarım çizmemin altında delik olduğunu görmemiştir görmüşsede unutmuştur.

Çizmelerin aramaya başladım. Bir önceki yıldan kalan çizmelerimde ayağımı olacak mı onu da bilmiyorum ama nedense arıyorum. Her yere baktım çizmelerim yok. Anneme geldim. Anne bana çizmelerini tak diyorsun ama çizmelerim yok. Bulamıyorum  dedim. Annem aman Allah biz onları çamaşır yıkarken kazanın altına attık. Unuttum yaktık biz. Onllarla su ısıttık. Onlarla çamaşır yıkamak için o zaman ben ne takacam. Annem git hadi ayakkabıları giy bir şey olmaz. Bir şey olmaz o kadar da kar yağmıyor diye geçiştirdi.

Oysaki  ayakabı dediği kara lastikti yüreğindeki telaşı gözlerindeki bakışı görmüştüm. Çok üzülmüştü dışarda yarım metre kar vardı. Ayakkabıyla yürüyecek halde değildi. Okula gideceğim ama çizmelerim yok. Ayakabımın altı delikti. 

Annem üzülmesin diye ayakkabımın içerisine ince tahta koydum kar girmesin içerisine diye...Az yürüdüm ayağım acizi tahtayı çıkarıp çorabımı orada ki deliğe tıkadım. Böyle giderim diye okula baktim olmuyor. Ayağım çok üşüdü ayakkabıları çıkardım geldim. Soba yanıyordu. Sobanın karşısında okula gidemeyeceğime karar verdim. Çünkü bu halimle gidemezdim.Çizmelerim yakılmıştı ayakkabımın altı delikti.Dışarda taze kar yağıyordu.Onun için bu ayakkabılarımla okula gidemezdim. Ben okula gitmiyorum hastayım diye anneme söyledim. Annem iyi git yorganı al çek başına yat uyu dedi. Hiç demedi ki neden gitmiyorsun okula... Çünkü biliyordu ayakkabılarım yoktu çizmelerim yoktu ki...!  Köy  bakkalında  satılmıyordu böyle şeyler. Şehire inmek için zaman lazim. Havaların iyi olmasi lazımdı ki alabilsinler. Almalari için ceplerinde paraları varmıydı! Onuda bilmiyorum. Yoksulluk zor bir sınavdır. Rabbim hiç kimseleri çaresiz koymasın  diyorum. Şimdi çocuklar 10 çift ayakabbısı var ceketleri yazlıkları kışlıkları var ama bizim kadar ne zorlu hayat ya diyorlar ne de  mutlu oluyorlar. Çünkü yokluğu bilmiyorlar.